EPIEK ROMAN
STATION ELF
De roman genaamd 'STATION ELF' was een zeer aangenaam boek om te lezen. Er waren meerdere verhaallijnen aanwezig en de spanningstechnieken die men gebruikte in het verhaal hebben ook zeker hun effect gehad. Het beste deel van het boek was dat op het einde al de verhaallijnen samen kwamen en dat er een grote ontknoping was waardoor alles in één keer duidelijk werd. Het is een boek dat gebaseerd is op de toekomst en daarom kan men dus ook een beetje spreken over een fictie verhaal. Er was wederom veel gebruik van fantasie om alles te kunnen inkleuren.
Op alle drie de woonwagens staat aan beide zijden in witte letters HET REIZENDE SYMFONIEORKEST, maar op de voorste woonwagen staat nog een extra regel: Want overleven is niet genoeg.'
Dit is een quote uit het boek dat mij altijd zal bij blijven omdat dit de band tussen de mensen (van het orkest) weergeeft. Zij willen niet enkel overleven maar ook gewoon 'leven'. Hun voornaamste levensdoel is altijd geweest om te overleven aangezien er bijna niets overbleef nadat de Georgische griep pandemie plaats vond. Nadat het orkest een groep was gevormd en dus een manier had gevonden om bezig te blijven en om hun nodige levensvoorzieningen in handen te krijgen, wilden zij een manier vinden om terug beginnen te leven. Ze wilden terug kunnen genieten van hun leven.Als je nu echt wil weten hoe ze dit gedaan hebben dan moet je het boek zelf lezen :).
Extra info : 'High Hopes' van Panic! At the Disco
In de eerste zin van dit liedje gaat het over hoop hebben voor de levende mensen. Dit is exact wat er gebeurd tijdens het verloop van station elf. Na de pandemie heeft iedereen het moeilijk met de hoop te bewaren en dat is niet onlogisch. Er is tenslotte niets meer. Er zijn geen winkels, mensen, auto's, telefoons, ... Je kan dus bijna zeggen dat hun wereld was uitgestorven. Het is dan natuurlijk niet zo moeilijk om je in te beelden dat je de hoop best snel kan verliezen. Doordat er zoveel verhaallijnen waren heb je ook verschillende manieren gezien hoe mensen omgaan met het verlies van hoop. De ene gaat alleen de wijde wereld in en de ander probeert zoveel mogelijk bij zijn familie te blijven. Na verloop van tijd merk je dat de verschillende personages wel hun hoop terug vinden. Dit komt vaak doordat ze opzoek zijn naar iets of ze houden vast een dingen van het verleden. Wanneer je een doel hebt om iets te vinden of te bereiken is het gemakkelijk om je gedachten door op te focussen dan wanneer je helemaal verdwaald bent.
Vergeet nooit:
'Zo lang er leven is, is er hoop!'
- Marcus Cicero.
Het Nest
Dit is een roman en een boek over familie drama. Het Nest gaat over de Plumb's en zij hebben een broer die niet met geld kan omgaan. Door verschillende gebeurtenissen erven de broers en zussen veel minder geld van hun vader dan dat ze dachten. Het verhaal is tot in de puntjes uitgewerkt en je kan dus makkelijk volgen met de verschillende verhaallijnen. Er wordt wel gebruik gemaakt van een gevorderde woordenschat, wat het niveau van het boek wel opkrikt. De roman is ook zeer opbouwend, daar wordt mee bedoeld dat je steeds meer en meer info krijgt en je vooroordelen dus ook steeds weer vervangen zullen worden door andere meningen. Dit zorgt er dan wel voor dat je de aandacht bij het boek moet houden.
'Goedkeurend had hij opgemerkt dat er geen peperdure kledingwinkels waren of veel te dure coffeeshops en restaurants met afgebikte bakstenen muren en echte ovens. Zowat een kwart van de gebouwen huisvestte garages of winkels die huishoudelijke artikelen verkochten of repareerden.'
De vorige uitspraak is een zin die uit het boek is gehaald. Het eerste dat in je zal opkomen is 'wat een rijke luis verhaal'. Dit is wat je inderdaad eerst zal denken maar om verder te gaan op mijn leeservaring zal je dus merken dat hoe verder je leest, hoe minder deze uitspraak zal kloppen. Natuurlijk heeft de familie veel geld maar hier komt meer bij kijken dan dat er in eerste instantie wordt vrijgegeven.
Extra info:creatieve verwerkings
'Zelf vond ik het zeer leerrijk om te lezen dat er ingegaan werd op de gebeurtenissen van 9/11. De algemene mens weet wat er daar gebeurd is, maar we kunnen ons moeilijk inbeelden hoe de familieleden van de overledenen zich moeten voelen. Daarom was het verhaal van Tommy een interessante toevoeging aan het boek.'
'Om af te sluiten is het goed om te vermelden dat iedereen zich wel op een manier kan terugvinden in het verhaal omdat er heel veel thema's worden besproken. Er wordt teruggeblikt naar het verleden van al de Plumbs, hier is er spraken van: uit de kast komen, je identiteit, geldproblemen en writersblock. Dit gegeven zorgt ervoor dat het verhaal iets toegankelijker wordt.'
Dit zijn 2 alinea's uit mijn zelf geschreven recensie over 'Het Nest'. In deze fragmenten heb ik het over de inhoud en de diversiteit in het boek. Er wordt ingegaan op de gebeurtenissen van 9 september in 'the USA', hiermee worden er dus ook actuele onderwerpen aangehaald waardoor men zich aangesproken zou voelen om het boek te lezen. De diversiteit geeft ook een grote meerwaarde aan het boek aangezien dit er voor zorgt dat vele mensen zich thuis zullen voelen en dus een beter gevoel zullen krijgen bij het lezen ervan.
Het alfabet blijft ook niet hangen bij 'A'
-Loesje
Het zijn net mensen
Het boek kwam over als een journalistiek dagboek van Joris Luyendijk. Hij is een journalist die als correspondent vele jaren doorbracht in het Midden-Oosten. Zijn avonturen legde hij daarna vast in dit boek. Dit is een vorm van boeken dat mij niet zo aantrekt aangezien het allemaal non-fictie is. Gelukkig was het wel een spannend en verhelderend boek want de dingen die Joris beleefde zijn voor onze maatschappij niet dag dagelijks. De meerdere bomaanslagen of omkopingen gaven het toch een surrealistisch effect. In het algemeen was het een zeer fijn boek om te lezen omdat het vlot en gemakkelijk geschreven was maar de echte inhoud sprak mij gewoon niet zo aan. Het onderwerp Midden-Oosten kwam de laatste weken toch wat meer in het nieuws doordat de conflicten tussen Israel en Palestina terug hard aangewakkerd zijn. Het is dus zeer fijn geweest om te horen van hem wat er werkelijk aan de hand is. Zo kreeg ik een echt beeld van de problematiek en niet alleen wat het journaal de mensheid kiest te tonen.
'Ik had geen journalistiek gestudeerd maar sociale wetenschappen en Arabisch.'
Deze zin wordt uitgesproken door Joris zelf aan het begin van het boek. Er wordt duidelijk gemaakt dat hij nog geen journalist was voor hij aan zijn werk als correspondent begon. Voor mij geeft dit nog een extra zekerheid weer, dat alles wat ik gelezen heb in zijn boek, ongefilterd is. Buiten zijn eigen mening kunnen we spreken over een betrouwbare bron.
Extra info: verwerking van het boek
'Naast het feit dat het boek, voor mij persoonlijk, moeilijk geschreven was, vond ik het wel fijn dat er gesproken werd over een actueel thema en hoe de journalistiek alles beïnvloed. Het boek gaf een echt 'inside view' van hoe de wereld van de media alles manipuleert en ons alleen laat zien wat zij willen. Er zijn dus ook meerde kanten aan dit boek aangezien je je kan focussen op het echte verhaal van zijn leven en wat hij meemaakt of je focust jezelf op het theoretische deel. Hiermee bedoel ik het aspect van het boek dat volledig gewijd is aan zijn job als correspondent en dus als journalist.'
Dit is wederom een fragment uit mijn recensie over het boek 'Het zijn net mensen'.
Het boek moest van mij een recensie krijgen aangezien de onderwerpen van het boek de laatste weken terug veel in het nieuws komen. Eerst was het niet mijn bedoeling om er één te schrijven maar beter laat dan nooit. Je merkt vast dat ik een vaste mening heb over dit boek maar dat mag (hoop ik :)). Wat ik toch nog even wil vermelden is dat als je meer info wil over het Midden-Oosten dan zou je dit boek echt moeten lezen aangezien het een realistische representatie is van de omstandigheden daar.
Extra info 2.0: creatieve verwerking
Om het toch wat luchtig te houden, wou ik even een leuke cartoon toevoegen die toch wel in verband kan gebracht worden met het boek. Op de cartoon zie je eigenlijk dat de pers van Amerika geen echte vrijheid kent aangezien er door (in dit geval) Trump wordt duidelijk gemaakt wat wel en wat niet in het nieuws mag verschijnen. Dit kan je terugbrengen naar de persbureaus. Deze bureaus beslissen wat een journalist mag zeggen en over welke onderwerpen het zal gaan. In het boek verteld Joris dat er vaak momenten waren dat hij over iets wou schrijven of vertellen maar dat dat niet kon of mocht doordat zijn persbureaus andere ideeën hadden. Een deel van zijn persvrijheid werd dus al weggenomen door zijn werkgever zelf.